Nedir? 1947 yılında inşa edilmiş Art Deco apartmandan renove edilmiş bir otel açılışı.Nerede?&nbsp;Kaliforniya, Kentucky ve en önemlisi Teksas'taki bir dizi cazip tesisin ardından şimdi Mexico City, Meksika'da.&nbsp;Amerika merkezli şirket Bunkhouse, Meksika merkezli kenti yeniden geliştirme odaklı Reurbano ile bir araya gelerek şehir merkezindeki görkemli Art Deco binalarıyla tanınan Condesa'da 1947 yılında inşa edilmiş bir apartmanı yeniden şehirliyle buluşturuyor.&nbsp;Nasıl bir mimari?&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/hotelsanfernandocdmx/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hotel San Fernando</a>'nun binasında; kanatlı pencereler, enkaustik karo zeminler, koridorlarda ve lobide lambri kaplamalar ve vitraylar hâkim. İçeriye binanın orijinali olan ancak tarihî vitray pencereleri taklit eden yeni camlarla süslenmiş kavisli metal bölmelere sahip giriş kapılarından geçilerek giriliyor. Koridor, zemin ve duvarlarsa soyut beyaz desenli orijinal yumuşak yeşil enkaustik beton karolarla kaplı. Tavanda da yerel zanaatkâr Julia Bramely-Sanchez'in el yapımı sarkıt lambaları yer alıyor.Lobide sanat: Otelde Pedro Friedeberg, Ricardo Guevara ve çağdaş sanatçı Cruz Ortiz'in eserlerine kadar birçok farklı sanatçı buluşuyor. Lobideki küçük mağazada yerel zanaatkâr ve üreticilerin Meksika merkezli ürünlerinden oluşan seçkinin yanı sıra Bunkhouse tarafından yaratılan özel parçalar da yer alıyor.

Aposto Seyahat

Pedro Friedeberg, Ricardo Guevara ve Cruz Ortiz’in buluştuğu bir lobi ve daha fazlası.

San Fernando, Mexico City’de 

1987 yılındaki Sotheby's açık arttırmasında satışa sunulan parçalarıyla adını tekrar duyuran Suzanne Belperron'un Art Deco tasarımlarını ve hayat hikayesini inceliyoruz.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/5/1664526086101.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="2.20" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Adını sıkça duymadığımız, başarılı tasarlayan kadınları her fırsatta sizlerle buluşturmaya devam ediyoruz. Tarih boyunca en etkin takı ve mücevher tasarımcıları diğer alanlarda da olduğu gibi yine erkeklerden oluşuyordu. Belperron bu çoğunluğun içinde kendine her yaratabilmiş nadir yetenekli kadınlardan biriydi.Tam adı Madeleine Suzanne Marie Claire Vuillerme olan tasarımcı 1900 yılında Fransa'da doğdu. Doğduğu ve büyüdüğü yer olan Jura Bölgesi soğuk kış aylarını geçirebilmek için geleneksel el işleriyle meşgul olan yerlilerden oluşurken aynı zamanda da döneminin en önemli pırlanta kesim bölgesiydi. Yeteneğini keşfeden annesinin, O'nu sanat okuluna kaydettirmesiyle mücevher tasarımına olan ilgisi iyiden iyiye ortaya çıkarak, 1918 yılında bir dekoratif sanat yarışmasında tasarladığı saatiyle birincilik ödülüne layık görüldü. Ödülün de verdiği özgüvenle 1919 yılında Parise taşınan tasarımcı, burada 20li yılların sanat ve tasarım alanındaki zenginliğinden beslenecektir. Bu dönemde Maison René Boivin adlı Fransız mücevher evinde tasarımları, markanın adı altında satışa sunulmaya başladı. 1924 yılında evlenen tasarımcı bundan sonra Suzanne Belperron olarak anılmaya başlandı.1932 yılına geldiğinde, Belperron tasarımlarının başka isimle satılmasından duyduğu rahatsızlıkla Maison René Boivin'den ayrıldı. Bernhard Herz adlı, değerli taş ve inci tacirinin kendisine birlikte çalışmayı teklif etmesiyle tasarımcı özgürce tasarlamaya ve de kendi adını duyurmaya başladı. Art Deco tasarımları, adını mücevherin devleri olan Cartier, Boucheron ve Van Cleef gibi isimlerin yanında duyurmaya başladı.Belperron'un başarısındaki en önemli nokta ise mücevhere getirdiği yenilik. Art Deco'nun keskin köşelerini yumuşatan tasarımcı, aynı zamanda da döneminin tasarımcılarının kullanmadığı materyalleri kullanarak kendi tekniği geliştirdi. Değerli taşları yarı değerli metallere tutturan Belperron, aynı zamanda da 22 karat altın kullanarak tasarımlarını öne çıkardı. Renkleri kullanmadaki inanılmaz başarısı ve Mısır, Doğu Hindistandan, Uzak Doğu gibi farklı kültürlerden aldığı ilhamla, doğadan gelen motifleri harmanlayarak kendine has tarzını oluşturdu. Tarzına çok güvenen tasarımcı eserlerini hiçbir zaman imzalama gereği dahi duymadı.İkinci Dünya Savaşı'nda Bernhard Herz Auschwitz'te hayatını kaybetmeden önce Belperron'a gönderdiği mektupta, işi kendisine devretti ve de O'ndan çocuklarının haklarını korumasını rica etti. Oğul Jean Herz ile savaş sonrasında Herz-Belperron adında mücevher tasarımına geri döndü ve bu işbirliği tam olarak 30 sene devam etti. Detaylara olan düşkünlüğü nedeniyle inanılmaz titiz bir çalışma yürüten tasarımcı, kişiye özel tasarımlarında müşterisinin ten renginden yüzündeki kontüre kadar her ince detayı sürecine dahil etmiştir.Ünlü olmaktan çok sanatını önemseyen tasarımcı, 1963 yılında Légion d'Honneur mertebesi alarak onurlandırıldı. 1975 yılında Herz-Belperron firmasını kapatmaya karar verdikten sonra özel müşterilerine tasarlamaya devam eden tasarımcı Tiffany gibi büyük firmaların işbirliklerini ise reddetmiştir. 1983 yılında vefat eden Belperron her ne kadar unutulmuş olsa da eserleri hem önemli müzelerin hem de kraliyet aileleri ve birçok ünlü ismin koleksiyonlarında yaşamaya devam ediyor.Modern tasarımlarıyla öne çıkan Belperron'un kusursuz işçiliği, çarpıcı renkleri ve eserlerinin zor bulunması nedeniyle parçalarının bugün hala 10.000 ve 400.000 dolar aralığında olması, eserlerinin zamansızlığını da kanıtlar nitelikte. &nbsp;

Suzanne Belperron'un Art Deco tasarımlarını ve hayat hikayesini inceliyoruz

Suzanne Belperron ve Zamansız Mücevherleri

Rota: Ahmet Fetgari Sokak,&nbsp;Teşvikiye. Mahalleli: Yeraz Gökbaş. Fotoğraflar: Deniz Sabuncu.Ahmet Fetgari Sokak’tayız. Burası Nişantaşı-Teşvikiye hattının en canlı ve bilindik sokaklarından biri. Aynı zamanda da Nişantaşı kalabalığından evime yürürken kullandığım yol. Teşvikiye Caddesi’nden Ahmet Fetgari’ye döndüğünde sofistike, genç ve sakin ama aynı zamanda dinamik bir enerji karşılıyor seni.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/4/1663254211278.jpeg" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.75" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Yeraz Samsung Galaxy Z Flip4'le mahalle çekiminde<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Bu sokakta dikkat çeken şeylerden ilki dükkân ve mekânların çeşitliliği. Yan yana berberler, sanat galerileri, çiçekçiler, sağlıklı ve organik kafeler, restoranlar, plak dükkânları ve streetwear butikleri var. Klasik “esnafçılık” ve daha modern oluşumların uyum içindeki varlığı samimiyeti kuruyor. İlk yürüdüğüm günden bugüne yeni mekânlar çoğaldı. Sağlıklı restoranlar eskiden bu kadar ilgi görmüyordu, sayılarının (ne yazık ki fiyatlarının da) giderek arttığını hissediyorum. 2016 öncesi streetwear de bu kadar hayatımızda yoktu, şimdi yeni jenerasyonun moda anlayışı da bu yönde değişiyor; şimdinin hip Teşvikiye ve Moda gibi mahallelerinde de bu dükkânların sayıları artıyor. Teşvikiye, ilk günkü gibi kalan esnafıyla, haftaiçleri ya da pazar sabahları karşılaşabileceğin sakin ve dingin havasıyla, ezeli ve hâlihazırdaki komşularıyla beraber yaşayan bir mahalle.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Apartmanların anımsadıkları</h2>Teşvikiye genelinde bahsettiğimiz eski-yeni ya da geleneksel-modern sentezinin etkilerini tasarımsal olarak da gözlemliyoruz bu alanlarda aslında. Bir yandan daha klasik, Art Deco hatta Poyracık Sokak Üçer Apartmanı örneğinde olduğu gibi gotik tarzda fontlara rastlarken aynı zamanda Feza Apartmanı’nda karşımıza çıkan daha modern yazı tipleri de buranın dokusunu oluşturuyor. Yine modern/brütalist mimariye örnek olarak Milli Reasürans Çarşısı gösterilebilir. Bu farklı dönemlerin hepsi Teşvikiye'ye ait ve hâlâ her şeye rağmen korunuyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/3/1663154291578.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Baharı yaşayan ve yaşatan mahalleli<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Teşvikiye’nin en ilginç ve köklü apartmanlarından bazıları Ahmet Fetgari Sokak ve onu çevreleyen, kesen yollarda karşımıza çıkıyor. Önlerinden geçince garip bir nostalji duyuyor insan. Zamanında kimlere evsahipliği yapmış, nelere tanık olmuş, hangi sanatçılar, artizanlar, şairler, besteciler ve yazarlar burada yaşamış/üretmiş düşündürüyor. Mimari olarak etkileyici olmalarının yanında hepsinin de kendine özgü hikâyeleri ve yaşanmışlıkları var. Benim en sevdiğim Teşvikiye apartmanlarından bazıları şunlar;Ralli Apartmanı - Ressam, aynı zamanda Halikarnas Balıkçısı olarak da bilinen Cevat Şakir Kabaağaçlı’nın kardeşi Fahrelnisa Zeid ilk kişisel sergisini 1945’te bu apartmanın dördüncü katındaki evinde açmış.Narmanlı Apartmanı: Erzurum’dan İstanbul’a göç eden Narmanlı ailesi tarafından yaptırılmış apartman. Ailesi 5 kuşak burada yaşayan ve hayatının uzun bir bölümünü burada geçiren Ayşe Kulin’in hanesi.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/2/1664265169197.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.76" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Narmanlı Apartmanı ve Yeraz<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Villa Tozan/Tozan Apartmanı: 2 katlı yapı Villa Tozan olarak adlandırılıyor. 60’lı yıllarda bu villa üzerine başka bir apartman daha yapılmak istenmiş. Mevcut yapının sağı ve solu doldurularak ikinci bir kısım daha tasarlanmış. Fakat apartmanın ön cephe tasarımı eski konakla uyum içerisinde değil, tam tersine daha modern bir görüntüye sahip. Bu özelliğiyle Teşvikiye apartman mimarisinin seneler içerisindeki tarz ve estetik kaygı değişikliğini birebir gözlemleyebildiğimiz bir yapı.Villa'nın ilk hâlinin yaratıcısıysa Karaköy Palas, Maçka Palas ve İstiklal Caddesi’ndeki St. Antuan Kilisesi’ni tasarlayan Levanten mimar Giulio Mongeri. Bu villa zamanında çok meşhurmuş, dönemin tüm ünlü insanları buradaki partilere katılırmış. Sahibi Satvet Lütfi Tozan da ilginç bir isim, ünlü silah tüccarı ve uluslarası casus olarak biliniyor. Hatta zamanında Chronicle Dergisi’nde “Türk James Bond” başlıklı bir yazı çıkmış hakkında. Ölümünden sonra tüm servetini, villa da dâhil Darüşşafaka’ya bırakmış. Seneler içerisinde birkaç kez el değiştirmiş tabii. Şimdilerde de bir tıp merkezi olarak kullanılıyor.&nbsp;

Soli

Kendilerine özgü yaşanmışlıkları ve hikâyeleriyle Teşvikiye apartmanları ve dahası. 

Farklı dönemlerin ait olduğu Teşvikiye

Yazı ve Fotoğraflar: Berkok Yüksel.İstanbul’a tüm yemek camiasının diline düşecek yeni bir mekân açılması ender olay. Bu sebeple yemek yazarı için yeni bir mekâna ilk haftasında teşrif edip denemek ve hakkında yazmak antrenmanlı olduğu bir spor değil. Yeni açılmış yüksek kalibre restorana gitme heyecanıyla kendimi yemek esnasında detayları not alırken buldum.Rahmetli Jonathan Gold’un bir lafı var “Yemek yerken not almak sevişirken not almaya benzer, hatırlamana yardımcı olur ama bir şeyleri kaçırırsın.” Yemek yerken not tutmayı oldum olası sevmem, pek de tutmam fakat bu lafı duyduğumdan beri seks esnasında da not tutmanın anlamsızlığına ikna oldum. Şaka bir yana, <a fr-original-style="" href="https://instagram.com/arkestra.ist?igshid=YmMyMTA2M2Y=" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Arkestra</a> zaten defter doldurtacak kadar nüansa ve üstünde özenilmiş noktaya sahip, o yüzden not tutmak abes.Bahçe kapısında karşılaştığımız, vale bekleyen arabaların önünü kapattığı ve altın sarısı ışıklı ufak Arkestra tabelasının font seçimi bile içerdeki Art Deco dünyaya göz kırpıyor. Art Deco, zevkli ihtişam ve nostaljik lüksü Etiler’e getiren bir restoran için ideal seçim. Batı’nın teknolojik modernliğiyle Doğu’nun estetik stilizasyonunu birleştirmesi İstanbul’un coğrafî ve kültürel anlamına kolay bağlanıyor. Tabii bu kadar anlam aramaktansa en basit hâliyle ele almak lazım; Arkestra’nın Art Deco tasarım detayları ve iç mimarisi çok güzel.Bezemeli ve kavisli ahşap duvarlar, önünde geniş ve ahşapla homojen renkte deri koltuklar Jay Gatsby’nin partisindeymişçesine ışıklandırılmış bir alanda. Masalar da masaların araları da şehrin emlak piyasası 1930’larda kalmışçasına geniş. Şarap kadehlerinin dizili olduğu mutfağa açılan oda The Shining’den çıkmışçasına kıpkırmızı boyanmış hizmet alınan ve verilen alan arasında uyarıcı bir geçiş. Karşılamadaki ekibin kıyafeti bile ortamla uygunluğu düşünülerek seçilmiş.Üst kattaki taş plak DJ seti ve odyofillere haz verecek ses sistemi loş ışığa ve müşteri demografisine uygun olarak seçilmiş menüdeki yazı boyutu, barda şişelerin mantık çerçevesinde renklerine göre raflara bölünüşü... Arkestra’nın seçimleri üzerine yazılabilecek çok detay var. Tabii ilk haftanın nazar boncukları da eksik değil. Misafirlere alerji sorulmaması, menüler ve sommelier arasında biraz uzun kalan masaya varış süresi ve çıplak duvarlardan yansıyan sesle gelen gürültü gibi.Yine de Arkestra bunları kolayca aşabilecek bir noktada olduğunu bana eşlik eden tecrübe sahibi ve zorlu misafirlerime kendini beğendirerek kanıtladı. Misafirlerim dünyanın dört bir yanında yemiş, zevkleri oturmuş, benim tavsiyelerimi ince bir elekten geçiren ve artık şatafattan kolay etkilenmeyen insanlar; annem ve babam. Arkestra bence aileyi götürmelik bir restoran değil. Yüksek mertebe iş arkadaşları, göz boyanacak kreatif sektör erbapları veya kariyerinde başarılı arkadaşlarla şık giyinip gitmelik buluşma noktası. Yemekleri de bu buluşmalar için daha uygun bir literatürün parçası.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/3/1664374073773.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.92" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Katsu Sando<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Şef Cenk Debensason’un kendini yansıttığı yemeklerini daha önce Yalıkavak’ta yine Debora İpekel'le açtıkları pop-up <a fr-original-style="" href="https://instagram.com/ritmozeytino?igshid=YmMyMTA2M2Y=" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Ritmo Zeytino</a>’da deneme şansım <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/6128b7647d2b320006d62c9e" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">olmuştu</a>. Fakat Ritmo Zeytino menüsü bulunduğu yere dairdi, “Bodrumdayız” diyen tabaklardan oluşuyordu. 2021 yazının domates tabağı dışında 2 menü arasında benzerlik yok denebilir. Bunun sebebi bir Mazılının Fransa’da yemek yapma hissi gibi lokal olanı dâhil etme arzusunun Arkestra’da olmaması. Ne Türkiye mutfağını baştan yaratma derdi var ne beyin kıvrımlarını patlatacak kimya deneyi tarifleri ne de burnu havada bir şekilde zevk empoze etme çabası.Bu başkalık Debensason’un geçmişini, yemekten zevk aldığı ve artık dünya kültürüne ait denebilecek tabakları ön plana koymasına olanak sağlıyor. Menüde çorbaya benzemeyen bouillabaisse de var. İstilacı bir tür olan aslanbalığından ceviche de Türkiye’nin pek aşina olmadığı katsu sando da pestolu agnolotti de kuzu sırtı da. Arkestra kendini kanıtlamış bir şefin zevk aldığı ve iyi olduğu bir yemek kültürünü İstanbul’da icra edişi. Arkestra’nın yemekleri beni Mayfair’in yüksek topuklu salonlarına, Midtown’un parlak kol düğmeli öğlen yemeklerine götürdü. İstanbul’u hinterlandının ve Türkiye coğrafyasının değil, dünyanın -özellikle de küreselleşmiş bir dünyanın- parçası olarak yaşamamı sağladı.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/3/1664374333782.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.81" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Pestolu Angnolotti<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Fakat Arkestra şahane bir ortamda güzel bir yemekten ibaret de değil. Benim için gecenin en etkileyici yanı sommelier Semra Hanım’ın Çorum’un Sungurlu üzümünü uzun yıllar sonra tekrar şarap sektörüne katan Vinolus ve Yaban Kolektif’in hikâyesini, Sungurlu köyüne 1 saat uzaktaki memleketinde o bağların üzümlerini çocukken yiyen babama anlatışı oldu.Artık kebapçılarda komilerin menüden ne beğendiğini söylediği bir şehirde öneri sohbeti ilginç değil. Fakat dersine çalışmış bir ezberin ötesinde içselleştirilmiş ve hakiki merakın bariz olduğu şekilde bir sohbet ilgincin ötesinde etkileyici. Bunu hem profesyonel hem candan hem de entelektüel şekilde yapmak büyük maharet. Bu maharet Semra Hanım’da bol. Gecenin sonunda tatlı şarap ikramının peşinden “ziyade olsun” demekten çekinmeyen sommelier de eminim nadirdir.Babamın Sungurlu kadehinde çocukken yakınından geçtiği tarlaların gübre kokularını duyması, Semra Hanım’ın başka şaraplardan bahsederken üreticilerin ilgi alanlarıyla sohbetimizin örtüşeceği noktaların belirtilmesi işi özel bir anı hâline getirdi. Eninde sonunda yüksek meblağlar ödemeye hazır olduğumuz deneyimlerden de beklentimiz bu değil mi? O anı özel kılması.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/8/3/1664374377787.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.98" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Aslanbalığı Ceviche<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Arkestra İstanbul’da gecelerimizi özelleştirmeye hazır bir restoran. Bunu da bir kültürün elçisi olarak nostaljik tanımlardan beslenerek veya geleceği yazdığını iddia ederek yapmıyor. İstanbul’a küresel şehir hissini kendi tarzında armağan ederek yapıyor. Bugün Arkestra ender plakların güzel bir ses sistemiyle buluşması gibi. Bir yandan da ender plaklar gibi güzel, güzel ses sistemleri gibi ender. En azından İstanbul’da.

apéro

İstanbul’un çiçeğiburnunda restoranı şehre hasret kaldığı ekstravagant keyfî ortamı ve tabaklarıyla sunuyor.

Gatsby’nin müdavim olacağı yer: Arkestra

• 🍹 Kokteyller:&nbsp;Böbrek taşı düşürmem vesilesiyle tam da kokteyl deneyeceğimiz günde saf dışı kaldım. Sağ olsun, canım editörüm <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/elifbay/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Elif Bayram</a>, denedikleri arasında tavsiye edeceklerini bizimle paylaştı.<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">The Swim Club:&nbsp;Bu yaz Külhanbeyi'nden tanıyacağınız <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/kevinpatnode/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Kevin</a>'dan (Patnode), bu yaz denize bombalama atlama efektiyle gelen haber, <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/swimclubbodrum/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The Swim Club</a>'ın açılışı oldu. Albenili mekâna ayak basar basmaz kendinizi Kevin'ın <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/shipahoybozburun/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Ship Ahoy</a>'dan ve mekânın sahibesinden kalan ruhu yaşatmak istediği "oturma odası"nda buluyorsunuz. Bauhaus mobilyalarla Art Deco'ya göz kırpan köşeleri geçince uzun ince, denize nazır dans pisti ve disko topunun altında barda buluşuyoruz. Aşağıda iskele. Bizim bardağımıza en yakışan kokteyller Swim Club Sour Orange Liqueur'la hazırlanan ve denizden çıkıp dudağını yaladığında aldığın o güney kokulu tuz hazzını veren Swim Club usulü&nbsp;Salty Dog, bal oranı tam kıvamındaki single malt viskiyle hazırlanan Bal Tutan Parmağını Yalar.<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bonus: Müzikler <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/minimuzikhol/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Minimüzikhol</a> resident&nbsp;DJ'lerine emanet. Biz deneyemedik ama pazarları rakılı kokteyller bara hükmediyormuş. Türkbükü'nde bir pazar günü gündüz deniz, pancake ve Kevin'la sohbet için gece rakılı kokteyller denemek için uğranır mı uğranır.</li></ul></li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Naru: Torba-Gölköy arasında konuşlananların en yenilerinden <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/narubodrum/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Naru</a>, ormanın içinde insan eli değen "o" noktada, çam ağaçlarının ortasında çam sakızı kokan bir noktada manzaraya hâkim bir üs gibi. Votkanın içinde kendi demledikleri sumak ve mezcal'le hazırladıkları Sumak &amp; Mezcal, kalbimi uzun yıllardan sonra çalabilen nadir kokteyllerden. Sumak ve mezcal birlikteliği tehlikeli bir aşk gibi. Yemek menüsünden kuzu göbeği mantarlı patates terrine, vejetaryen olduğumdan beri yediğim ilk, ömrümde yediğim en iyi terrine'lerden biri. Ortaya söylemeli. Dahasını isteyenler için: çilekli, Antep fıstıklı, Bergama tulumlu ve şarapta dinlendirilmiş kuru üzümlü yeşil salata, peynir kreması ve portakal kabuğu rendesi içinde köz pancar.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Suzika:&nbsp;Sıkı takipçilerimiz bilir, <a fr-original-style="" href="https://apos.to/i/kavun-isinmadan-karadut-curumeden" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">apéro'nun ikinci bülten başlığı</a>na taşınmıştır karadut sevgimiz. Bodrum gezisinde de <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/suzika___/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Suzika</a>'da sessiz sakin bir bahçe, tadında bir esinti ve Karadut&nbsp;Margarita olduğunu öğrenince istikamet Suzika'nın bulunduğu Yalıkavak oldu. Burası, Yalıkavak'ın tepelerinde, kendi hâlinde, keyfinde bir mekân. Menüsünde iki elin parmaklarını geçmeyecek sayıda atıştırmalık ve kokteyl bulunuyor. İddiası, yaptığını en iyi şekilde yapmak. Karadutun tadını yoğun bir şekilde aldığımız Karadut Margarita ve reçetesini <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/orman.cunda/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Orman Cunda</a>'dan ödünç alan dulce de leche'li Espresso&nbsp;Martini'nizi ısrarla söyleyiniz. Evde iyi sunum peşindeki yemek severler için seramik işlerin ağırlıklı olduğu dükkân da uğramaya değer.</li></ul>

Milano'nun en güzel ve popüler sokaklarından biri boyunca, Crocetta'dan Corso di Porta Romana’ya doğru yürürken, 113 numarada sallanan ve titreyen hatlara sahip binayı fark etmemek imkansız. Bu 5 katlı binanın adı Casa Maiocchi. 1920'de Piero Portaluppi tarafından Art Deco tarzında tasarlanan Casa Maiocchi, başlı başına ikonik bir yapı. Savaş sonrası üzerinde bulunduğu Corso di Porta genişletildiği için, binanın yan tarafı sokağa doğru çıkıntılı ve boş kalmış. Ve seneler boyunca binanın bu köşesi binanın geçmişine uymayan ve görüntüsünü bozan kötü reklamlara ev sahipliği yapmış.Bu günlerde ise binayı gözlemlediğinde, Gaudí'nin sanatına ve mimarisine yapılan açık referansı fark etmemek mümkün değil. Binayı karakterize eden düz çizgiler artık yok, onların yerine dalgalı ve kıvrımlı bir yüzey var. Biraz daha uzun baktığında gerçekten Barselona'da, belki de Passeig de Gràcia'da olma hissine kapılabilirsin! Yıllardır Porta Romana'da duran Casa Maiocchi’nin görünüşünü sonsuza dek değiştiren sanatçı ise Apulia kökenli Cheone. Cosimo Caiffa'da doğan sokak sanatçısı Cheone, Casa Maiocchi'de fotogerçekçilik tekniğini kullanarak boyalarıyla tatlı ve özgün bir çalışma ortaya çıkarmış ve büyük bir görsel etki yaratmış.Duvar resmi canlı, sürekli hareket halinde, trompe-l'oeil'den elde edilen optik illüzyon sayesinde geçmişin bakışlarını hipnotize etmeye hazır. Nihai efekt, tamamen durgun bir su havzasındaki yansımayı hatırlatıyor. Cheone, ayrıntılarda titiz: kornişler ve pencereler bükülüp ve her şey titriyormuş gibi görünürken, fizik yasalarını yok sayarak her şey mükemmel bir şekilde hareketsiz kalabiliyor. Zaten eşsiz ve tarihi Casa Maiocchi, şimdi bu harika sanat eseriyle daha da ayrıcalıklı hale gelmiş. Newsletter okuyucularından Milano’da yaşayan varsa, fotoğraf yollasın lütfen!<img src="https://images.aposto.com/2021/7/4/1628759127184.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" alt="Siviaggia.it" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><img src="https://images.aposto.com/2021/7/4/1628759151605.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">

Good City Guides

Milano’da bir Barselonalı

Casa Maiocchi, Milano

Charlotte Perriand (1903-1999) tarafından 1927 yılında tasarlanan, sonrasında Le Corbusier’nin atölyesinde üretilen ve onun adıyla satılan LC7 tasarım tarihinin en önemli sandalyelerinden biridir.20. yüzyıl tasarım tarihinde az bulunan kadın tasarımcılardan biri olan Charlotte Perriand, 1903 yılında Paris’te doğar. École de L'Union Centrale des Arts Décoratifs adlı sanat akademisinde eğitim gören Charlotte, Art Deco dünyası içinde tasarımcı kişiliğini bulur. Sürekli sergilere katılan Periand, Le Corbusier ile çalışmayı çok ister ve kendisini Salon D’Automne’daki sergisine işlerini görmek için çağırır ve Bar sous le toit tasarımını gören Le Corbusier, Perriand’ı hemen işe alır. Bundan sonra 1927 ve 1937 yılları arasında Le Corbusier ile çalışacak olan Charlotte LC1, LC2, LC3 ve LC4 isimli sandalye ve şezlong tasarımlarını Le Corbusier ile birlikte üretir ve bu tasarımlar uzun bir süre boyunca sadece Le Corbusier’ye atfedilir. Le Corbusier’yi bir yana bıraktığımızda, Perriand döneminin çok bilinen bir tasarımcısı olmakla kalmayıp, kariyeri Japonya’ya kadar uzanır. 1996 yılında Design Museum London, kendisi konu alan bir sergi düzenler. 1999 yılındaki vefatından 20 yıl sonra da Fondation Louis Vuitton, Charlotte Perriand’ı, 20. yüzyılın öncü tasarımcılarından biri olarak, Charlotte Perriand: Inventing A New World isimli, geniş kapsamlı bir sergiyle, 21. yüzyılda yazılan tasarım tarihine tek başına bir kadın tasarımcı olarak kazandırır. 2021 yılında ise kendisi için yapılan ilk serginin 25. yıl dönümü anısına Design Museum London, Charlotte Perriand: The Modern Life adlı yeni bir sergiye ev sahipliği edecek.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/2/2021-03-17T13:39:39.316Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">LC7’ye geri dönersek; tamamıyla yapıldığı dönemin özelliklerini yansıtan bu sandalyeyi Perriand, 1927 yılında Paris’te bulunan Place Saint-Sulpice’deki evi için tasarlar. Modernist akımdan ortaya çıkan bu tasarım, dönemin endüstriyel tasarım için en meşhur malzemelerinden olan çelik borulardan ve deri veya kumaş döşemeden oluşmakta. 1. Dünya Savaşı sonrasında hâkim olan modernist akım, tasarım ve birçok alanda, yenilikçi, hızlı, endüstriyel ve efektif üretimi temel alır. Tasarımcılar da seri imalata yönelik, sanayide kullanılan malzemeleri ve üretim çeşitlerini ürünlerinde kullanmaya başlarlar. Bu ürünlerden biri olan çelik boru, mobilya tasarımında ilk defa Bauhaus tasarımcılarından olan Marcel Breuer tarafından kullanılır. O zamana dek çelik konstrüksiyonlar kaynaklama yöntemi ile birleştirilirken, Breuer bisikletlerde olduğu gibi bükerek kullandığı çelik borularla malzemeye esneklik katar. Çağdaşı olan Breuer’in icadını kendi pratiğine yansıtan Perriand, sandalyesini bu teknikle üretir. 4 veya 5 ayaklı olarak tasarlanabilen LC7, aynı zamanda döneminin işlevsellik arayışından etkilenerek döner sandalye şeklinde tasarlanır. 1927’de kendi için tasarladığı sandalye 1928 yılında Le Corbusier koleksiyonunda yer alır. 1978 yılında ise İtalyan üreticisi Cassina üretimine başlar ve günümüzde de üretmeye devam eder. Perriand, erkek eliyle tasarlanan modern dünyada, dönemin evlerine girmeyi LC7 ve benzeri tasarımlarıyla başarır.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/2/2021-03-17T13:40:05.896Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center;" fr-original-class="fr-draggable">Dönemini yansıtan bu ikonik tasarım, (maalesef) birkaç bin Euro’luk fiyatı ile de ikonik kalmaya devam edecek gibi görünüyor.&nbsp;

Charlotte Perriand tarafından 1927 yılında tasarlanan, sonrasında Le Corbusier’nin atölyesinde üretilen ve onun adıyla satılan LC7 hakkında.

LC7: Bir Charlotte Perriand Klasiği

• Bu hafta gitmesek de canlı canlı görmesek de aklımıza kalan o otel Hotel Les Deux Gares: Maksimalist tasarımcı Luke Edward Hall; çiçek baskıları, çizgiler ve blok renklerle otele yeni bir soluk getiriyor. Paris 10. bölgede Gare du Nord ve Gare de l’Est arasındaki bir binanın beş katında yerleşmiş <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmODliYzA0OWVhNmZlMDAwYjg2OTZlMSZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWVkMTE2Y2QyYzZiYzMzNGE2YTc3N2JmJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmhvdGVsZGV1eGdhcmVzLmNvbSUyNTJGZW4lMjUyRg=="">otel</a>, Luke Edward Hall dokunuşu, ana renklerle pastel renklerin bir arada kullanımı, Art Deco mirası parçalarla ve şerit mermer zeminleriyle polikromi severleri ve maksimalistleri memnun edecek cinsten.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-10-16T15:50:00.992Z.jpeg" alt="Hotel Les Deux Gares, Paris"><figcaption>Hotel Les Deux Gares, Paris</figcaption></figure>

Art Deco ile ilgili hikayeler